Η ανθρωπότητα στην περιβαλλοντική αξιολόγηση κινδύνου
(εναλλακτικά: «Η αυτοεπιβλαβής δράση του ανθρώπου – μια περιβαλλοντική αξιολόγηση κινδύνου»)
1. Σκοπός
Αυτή η σελίδα θεωρεί τον άνθρωπο ως παράγοντα του περιβάλλοντος – ταυτόχρονα ως δημιουργό, εμπλεκόμενο και αποφασίζοντα.
Δείχνει ότι ο μεγαλύτερος περιβαλλοντικός κίνδυνος δεν βρίσκεται σε μεμονωμένες ουσίες ή τεχνολογίες, αλλά σε ένα σύστημα που βασίζεται σε λανθασμένες έννοιες της ελευθερίας, έλλειψη εκπαίδευσης και ανεπαρκή υπευθυνότητα.
Στόχος είναι η δημιουργία συνείδησης ότι η πραγματική προστασία του περιβάλλοντος λειτουργεί μόνο όταν εγκαθίσταται ως λειτουργία προσωπικού στην κοινωνία – πάνω από όλους τους τομείς, όχι δίπλα σε αυτούς.
2. Πεδίο εφαρμογής
Αυτή η αξιολόγηση αφορά όλους τους τομείς ζωής και οικονομίας: βιομηχανία, πολιτική, επιστήμη, εκπαίδευση, κατανάλωση και πολιτισμό.
Λειτουργεί ως βάση για συστημική διόρθωση, ιδίως εκεί όπου η «ελευθερία» ασκείται χωρίς υπευθυνότητα.
3. Όροι
- Ελευθερία: Ικανότητα να ενεργεί κανείς – με επίγνωση των συνεπειών.
- Συστημικός περιβαλλοντικός κίνδυνος: Κίνδυνοι που προκύπτουν από συλλογικές δομές, όχι από μεμονωμένες ενέργειες.
- Λειτουργία περιβάλλοντος προσωπικού: Οργανωσιακή αρχή που παρέχει στην περιβαλλοντική προστασία ανώτατη αρμοδιότητα λήψης αποφάσεων.
- Επικίνδυνη ελευθερία: Ελευθερία που απειλεί την επιβίωση ή τα θεμέλια της ζωής.
4. Υπευθυνότητα
Κάθε άτομο είναι υπεύθυνο – στην εκπαίδευση, την έρευνα, τις επιχειρήσεις και την πολιτική.
Ο συντονισμός και ο έλεγχος πρέπει να πραγματοποιούνται μέσω θεσμοθετημένης περιβαλλοντικής ικανότητας, συγκρίσιμης με εσωτερικό έλεγχο ή ασφάλεια εργασίας.
- Σε εταιρικό επίπεδο: Υπεύθυνοι περιβάλλοντος με λειτουργία προσωπικού.
- Σε κρατικό επίπεδο: Υπουργεία περιβάλλοντος με δικαίωμα βέτο σε αποφάσεις σχετικές με το περιβάλλον.
- Σε κοινωνικό επίπεδο: Εκπαιδευτικά ιδρύματα υποχρεωμένα να διδάσκουν γνώση οικολογικών συστημάτων.
5. Περιγραφή
Η δυτική μας δημοκρατία είναι ανισόρροπη: επιτρέπει ελευθερίες που – χωρίς γνώση και υπευθυνότητα – οδηγούν σε αυτοκαταστροφή.
Παραδείγματα:
- Παραγωγή και χρήση υπερφθοριωμένων υδρογονανθράκων παρά την γνωστή επιμονή τους.
- Αύξηση της κατανάλωσης ως δείκτης ευημερίας.
- Βραχυπρόθεσμα κίνητρα αγοράς που ενισχύουν μακροπρόθεσμες βλάβες.
Το σύστημα ανταμείβει καινοτομία, ανάπτυξη και ταχύτητα, όχι βιωσιμότητα, προσοχή ή υπευθυνότητα.
Η εκπαίδευση διδάσκει γνώση, αλλά σχεδόν καθόλου σοφία.
Η ελευθερία συγχέεται με απεριόριστο.
Υπάρχει συλλογική απώλεια πραγματικότητας, όπου ειδικοί και λήπτες αποφάσεων ενεργούν παρά τη γνώση των καταστροφικών συνεπειών – αλλά τις καταστέλλουν συστηματικά.
6. Συναφή έγγραφα
- Κανονισμός EMAS (ιδίως απαιτήσεις για συστήματα περιβαλλοντικής διαχείρισης)
- Διακήρυξη του Ρίο για το περιβάλλον και την ανάπτυξη (1992)
- Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (SDG 12, 13, 16)
- Σελίδες portal για εκπαίδευση, υπευθυνότητα, επικοινωνία και συστημικά σφάλματα
7. Τεκμηρίωση
Αυτή η αξιολόγηση ανθρώπινου περιβαλλοντικού κινδύνου αποτελεί τη βάση για τα ακόλουθα κεφάλαια:
- Επικίνδυνες ελευθερίες
- Εκπαίδευση ως παράγοντας επιβίωσης
- Ηθική στην επιστήμη και τεχνολογία
- Από την ανάπτυξη στη σοφία
Μαζί παρέχουν πλήρη εικόνα του συστημικού περιβαλλοντικού κινδύνου και τρόπους αντιμετώπισής του.
8. Διαχείριση
Μελλοντικά μέτρα, αποφάσεις και καινοτομίες πρέπει να απαντούν στην ερώτηση:
«Συνεισφέρει αυτό στη διατήρηση των θεμελίων της ζωής – ή τα απειλεί;»
Αν ισχύει το τελευταίο, εφαρμόζεται η αρχή της προφύλαξης.
Η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι υποτομέας της οικονομίας αλλά το ανώτατο καθοδηγητικό αρχή.
9. Παραρτήματα (Παραδείγματα επικίνδυνων ελευθεριών)
- Παραγωγή επίμονων τοξικών ουσιών (π.χ. PFAS)
- Εμπορευματοποίηση ψυχολογικά χειραγωγητικών τεχνολογιών
- Χρήση γης μέσω απερίσκεπτης κατανάλωσης
- Εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς οικολογική βάση
- Έλλειψη ευθύνης για οικολογικές συνέπειες
| Revision: 1 | Erstellt/Geändert: | Geprüft: | Freigegeben: | Gültig ab: |
| Datum: | 13.11.2025 | 13.11.2025 | 13.11.2025 | 13.11.2025 |
| Unterschrift: | Beauftragter/ChatGPT | Aufsichtsrat | Vorstand | Beauftragter |